poniedziałek, 23 kwietnia 2012

Z perspektywy ołówka...

Czysta karta papieru i ołówek...
Dwie niepozorne rzeczy, a ile dzięki nim można zdziałać:) Nie jestem w stanie powiedzieć kiedy moja rysownicza przygoda się zaczęła... wydaję mi się, że rysuję od zawsze;)
Zawsze wierna będę moim szarościom...one wydają mi się stokroć prawdziwsze nawet od najpiękniejszych kolorów...Choć przyznaję, że ciągnie mnie też w stronę pasteli;] Niech tylko przyjdą wakacje, a wtedy...rysowanie, malowanie... i plątanie też oczywiście ;D

Kilka słów o szkicach, które chcę pokazać na "pierwszy ogień"...
Są dość monotematyczne, bo każdy z nich przedstawia tę samą postać. Postać, która sporo namieszała mi w życiu...ale jakże pozytywnie ;))) Ten oto człowiek, był, jest i będzie zawsze moją największą inspiracją. Dzięki niemu natchnienia do pracy twórczej nie zabraknie mi nigdy... Wystarczy posłuchać jego Głosu, zobaczyć jego uśmiech, a zapomina się o całym świecie;)

To Josh Groban, artysta wielkiego formatu, wielkiego serca, talentu, a przy tym człowiek tak skromny... Taki Ktoś zdarza się raz na milion, albo i jeszcze rzadziej...

Z całego serca zachęcam... jego trzeba poznać, usłyszeć... a potem już tylko słuchać...słuchać...i słuchać...;)




A ten ostatni, stworzony najpóźniej jest szczególnie bliski mojemu sercu. Wykonany sepią, a nie ołówkiem jak wszystkie poprzednie, poleciał aż do samego Dublina, by trafić w ręce samego Josha... Niestety wówczas nie udało się, ALE na pocieszenie swój mały "wielki" ślad na portrecie zaznaczył jego równie wspaniały gitarzysta, Tariqh Akoni ;)


2 komentarze:

  1. Jestem pod wrażeniem! Zawsze ceniłam umiejętność realistycznego oddawania świata w rysunku czy malarstwie.Wiem,ile to kosztuje pracy,czasu i umiejętności..Gratuluję efektu!
    Jestem ciekawa innych Twoich rysunków i czy wszystkie są ze zdjęć,czy z natury też Ci wychodzą takie perfekcyjne? ;-)
    Frywolitki też udane!
    Pozdrawiam:-)

    OdpowiedzUsuń
  2. Dziękuję Ci baaardzo!:) Jakie to miłe jeśli komuś coś "mojego" się spodoba;) Ja też zawsze lubiłam sztukę realistyczną, a wręcz naturalistyczną, stąd też tak próbuję tworzyć moje portrety. Rysuję jednak tylko ze zdjęć (często też na zamówienie, gdy ktoś zechce mieć swój portrecik lub też dać go komuś w prezencie;) ). "Z natury" chyba jeszcze boję się rysować. Przeraża mnie to, co z tego mogłoby wyjść xD Nie jestem z wykształcenia plastykiem, to wyłącznie moje hobby...ale kiedyś pewnie się odważę i spróbuję...;) Dla zaspokojenia Twojej ciekawości wrzucę tu na bloga kilka innych szkiców;) I dziękuję za komplement dot. frywolitek ;D Widziałam Twoje już wcześniej, BOSKIE:) Już niedługo będę mieć więcej czasu na tworzenie, i mam nadzieję, że też dzięki praktyce dojdę do takiego perfekcyjnego poziomu jak m.in. Twój ;) Pozdrawiam;)

    OdpowiedzUsuń